Tutungkusan Karuhun

Sumber : sumber : ncepborneo.wordpress.com

TUTUNGKUSAN KARUHUN

Galeuh nu mangpirang taun, untung teu laas ku jaman, manusa anu sajati, tilarna anu linuhung.
Hung,,,, Ahung,,,,

“Lain iwung lain Bitung, Haur beuti teu saawi, kai mah da lain Jati, jinis hiji teu sawiji, cara sair lain Lambit, hamo sa-Aing sa-Kuring.

Saban wayah teu sausum, beurang teu sareujeung peuting, sawendu cadu sawanda, sejen poe beda mangsa.

Geura ngaca bari ngeunteung, neuteup deuleu melong tenjo, ngupingkeun ceuli jeung dangu, ngambeuan irung jeung angseu, nyebutkeun sungut jeung dawuh, ngalandi Kawula-Gusti.

Nilik diri sapribadi, ngawincik usik jeung malik, nataan lengkah ku lampah, lir milang renghap ku napas, ngitung umur nya ku hirup, nyungsi pinasti ku pati.

Titip insun Jati Sunda, dharma marganing utama, manjing jatining lastari, riksa nagara tangkal Palias, asal Waru tunggul ing rahayu, yuga karesian dina adegan tangtungan, masing ngajirim ngajisim, simpay raga-rasa acining manusa, sampurna ning budi paran ning dumadi.”

:: Purbha Wisesa

*ieu GURIT lain keur caturkeunen kanu lian, tapi pikeun SORANGANEUN dina lumampah lumaku.

tabe pun,

adab jeung adat dimana ngaLAKU

#META-na karuhun dimana rek pepelaka (gawe/ngaLAKU/kasab), ngajarkeun dina adat jeung adab, dina rasa jeung karumasaan:

– Peureumkeun mata, bari nyinghareup ka belah wetan.
– Tarik napas anu jero sing lantip make irung, dugika teu tiasa nganapas deui,,, tahan sakedap.
– kretegkeun dina manah:

Sampurasun,

Huuuung,,,,, nu maha agung

ibu lemah caiku ibu bumi, ibu pertiwi

kudrat pasti nu ngabijil jadikeun

nu ngagelarkeun,

nu ngajembarkeun,

anu jadi ucap wiwitan,

nu nyusun hurup anu hurip dina hirup-na sakabeh mahluk.

– kaluarkeun napas lalaunan tina irung bari ngreteg: Ahuuuung !

#bral ngalengkah,,,,

_/\_

mugia tungtung padang ruhui rahayu sadaya.
(“semoga semuanya diberikan kehidupan yang langgeng, sejahtera dan harmonis”)

adat jeung adab dimana rek meureumkeun panon

Adat sareng adabna dina meureumkeun soca, bade bari calik, sila atanapi ngagoler,,, sami wae.
– Peureumkeun soca
– Tariknapas anu jero sing lantip, dugika teu tiasa nganapas deui,,,
kaluarkeun lalaunan dugika seep, ulangi 3 kali tarikan.
– bari peureum tetep eling sareng perhatoskeun napas anu kaluar kajero.

lajeng diaos dina manah ieu dunga:

Sampurasun,

Hung nu maha agung

Kuring jati-na manusa

sanga badan tan kawala

ati eling lintang gading

dangdayang sarining kembang, keur bawaeun.

Hung jati-na kuring

inten-inten ing manusa

nulungguh di pulo napas

medar tanpa wawayangan

hirup teu keuna kupati,

langgeng teu keuna ku obah

hirup langgeng salawasna

Hung,,, Ahung !

Hung,,, Ahung !

Hung,,, Ahung !

* HUNG di kretegkeun dimana narik napas,,, AHUNGdikretegkeun dimana ngaluarkeun napas.
teras di aos, sakadugana teu kedah nganggo etangan.

_/\_

adat jeung adab dimana rek dahar

Sampurasun,

Huung nu Maha Agung,

nampi narima, ditampi ditarima

ibu sanghyang sri nu ngajadi sari

rasa nu ngajadi rupa

hirup jeung huripna kawula.

huuung,,, ahuuung !

adat jeung adab dimana hudang sare / rek ngobahkeun awak

*dimana mimiti buncelik mata, cicing sakedapan (rek bari ngagoler atawa sila), mata ditutupkeun deui, bari narik jeung ngaluarkeun napas lalaunan (rasakeun sing lantip), rasakeun sakabeh pangacian tiluhur sausap rambut tihandap sahibas dampal.

Sampurasun,

Huung nu Maha Agung,

bayu asmaning angin, angin asmaning hawa

neda widi neda ngarasa

hirup jeung huripna nu jadi pangawasa

nu mere hawa panas dina rupa hirup jeung huripna kawula.

huuung,,, ahuuung !

adat jeung adab dimana mandi atawa beberesih

*saacan cai maseuhan awak,,,

Sampurasun,

Huung nu Maha Agung,

banyu asmaning cai, neda widi neda gawe make

banyu nu ngagelarkeun,

nu ngajembarkeun,

nu nyusun kalimat ucap wiwitan

anu kagungan sari rasa nu ngajadi rupa

rupa cahaya hirup jeung huripna manusa.

huuung,,, ahuuung !